Ks. Henryk Bolczyk w Zebrzydowicach - prelekcja

Około 50 osób przywitało we wtorek 14 czerwca 2016 o 16.30 swojego byłego wikarego ks. Henryka Bolczyka w zamku w Zebrzydowicach cieszyńskim hymnem „Płyniesz Olzo po dolinie”. „Wikarym tu w Zebrzydowicach czyli na granicy byłem przez 17 miesięcy, dokładnie od września 1971 do stycznia 1973 kiedy zostałem przeniesiony do Rybnika-Chwałowic” – przypomniał ksiądz. Przyszedł jako 33-letni duszpasterz akademicki z Katowic i nieoczekiwanie, zwłaszcza dla młodzieży, w środku roku szkolnego opuścił Zebrzydowice. Jednak parafianie a szczególnie młodzież, z którą miał znakomity kontakt, dobrze go zapamiętała – jako księdza, który śpiewał i grał na gitarze w kościele i w salkach na katechezach. A przez wakacje prowadził w Beskidach oazy młodzieżowe jako moderator Oazy Żywego Kościoła. 

Ks. Bolczyk zawsze był mocno związany z ruchem oazowym, przekształconym w Ruch Światło-Życie. Gdy wrócił do Katowic w r. 1975, został moderatorem diecezjalnym RŚ-Ż. W 1985 został moderatorem krajowym a także moderatorem generalnym Ruchu Światło-Życie jako 2-gi następca założyciela ruchu oazowego ks. Franciszka Blachnickiego. Funkcje te pełnił przez 16 lat do r. 2001. Od przejścia na emeryturę w r. 2001 mieszka w Carlsbergu w Niemczech i pracuje tam w Międzynarodowym Centrum Ewangelizacji Światło-Życie. Dopiero na emeryturze znalazł czas na … doktorat (w wieku 72 lat!).
Jednocześnie w latach 1980–1992 ks. Henryk Bolczyk był proboszczem w parafii św. Michała w Katowicach obejmującej swym zasięgiem kopalnię Wujek. „Kopalnia Wujek była wzorcową ideologicznie” - jak ją określił. Szczegółowo opowiadał o swojej roli w wydarzeniach, które tam się działy przed wprowadzeniem stanu wojennego w grudniu 1981 i podczas tego stanu.

Do parafii trafił w maju 1980, w sierpniu górnicy dołączyli do strajków. Umacniał rodziny górnicze duchowo. „2 listopada aż 2 tys. ludzi wzięło udział w mszy św. dziękczynnej za zaistnienie Solidarności. Na tę uroczystość wykonali dębowy krzyż misyjny” – mówił ksiądz. Wiosną 1981 gdy spotkali się z nim przedstawiciele Solidarności – zaproponował górnikom rekolekcje ewangelizacyjne prowadzone przez zespoły z udziałem świeckich. Prowadzili je w   Zakładowym Domu Kultury – z krzyżem misyjnym, filmami religijnymi, świadectwami wiary, ze spowiedzią. „ Byłem zdumiony, bo to był jakby cud, jak wielki tłum uczestniczył w dniu odpustu św. Michała 29 września w  uroczystości poświęcenia sztandaru Solidarności, na placu przy drewnianym kościele św. Michała”. Następne rekolekcje prowadzili przed uroczystością św. Barbary 4 grudnia 1981.

W nocy 13 grudnia zbrojny oddział wyprowadził z domu przewodniczącego Solidarności o czym nad ranem przedstawiciele górników poinformowali ks. Bolczyka. Władza komunistyczna wprowadziła stan wojenny. Zerwali łączność telefoniczną. W niedzielę rano 13 grudnia na prośbę górników ks. Bolczyk odprawił na terenie kopalni mszę św. z kazaniem opartym o ewangelię. Wyszła obłuda nomenklatury - podjechały czołgi, kazali opuścić kopalnię. Drugą mszę odprawił jeszcze następnego dnia wieczorem. Mówił o rozterkach jakie miał 15 grudnia co do ewangelii na ten dzień o dwóch, z których jeden był za tym aby podjąć pracę a drugi przeciw. Górnicy przyszli po księdza wieczór. „Nie było już warunków do odprawiania mszy z uwagi na narastające napięcie. Dla opanowania emocji odmawiałem wraz ze strajkującymi różaniec do 49 zdrowaśki (na 50) gdy krzyknęli: Chłopy, jadą! – Stałem przy krzyżu. Udzieliłem ludziom błogosławieństwa i generalnego rozgrzeszenia na godzinę śmierci”. Ale pacyfikacja kopalni przez milicję i wojsko nastąpiła nazajutrz. Wtedy strzelali do górników.

Ks. Bolczyk mówił nie tylko o tym co działo się na Wujku, ale raczej o swoich odczuciach i roli jako kapłana w zdarzeniach związanych z Wujkiem, także wyrażał refleksje które pojawiały się w następnych latach. „Sutanna na Wujku miała oznaczać, iż na kopalni nie może zabraknąć duchowego wymiaru człowieka. - Ksiądz był tam po to by nieść pokój, dla podejmowania rozsądnych decyzji”. - Widział jak czas internowania pozwolił ludziom się zreflektować, jak szlachetnieli. „Mogli stawać się przywódcami solidarności ducha, bo prawdziwa solidarność jest solidarnością ducha”.

Wymienił 3 znaki dot. r. 1991 jako dokumenty ilustrujące wydarzenia na Wujku: kościół Ofiar Wujka pw. Podwyższenia Krzyża Świętego w Katowicach-Brynowie, krzyż - pomnik poległych górników kopalni Wujek i film Kazimierza Kutza „Śmierć jak kromka chleba”. Wspomniał swoją publikację (wyd. 2001): „Krzyż nigdy nie umiera. Siedem stacji krzyża kopalni Wujek. Refleksje duszpasterza”.

Ks. Henryk Bolczyk przybliżył też sylwetkę i proces beatyfikacyjny  ks. Franciszka Blachnickiego, którego był postulatorem diecezjalnym. Ks. Blachnicki ur. 1921 w Rybniku, pochodził z wielodzietnej rodziny, był zaangażowanym harcerzem, sam zgłosił się do wojska. Niemcy aresztowali go w 1940 r. i wywieźli do obozu w Oświęcimiu w jednym z pierwszych transportów. Od marca do sierpnia 1942 czekał w więzieniu na wykonanie wyroku śmierci przez ścięcie, za działalność konspiracyjną przeciw Rzeszy. Wtedy nastąpiła zamiana na dożywocie.  W tym też czasie, jak napisał w testamencie przed śmiercią, otrzymał dar wiary. Po wojnie w r. 1945 wstąpił do seminarium. W r. 1963 zainicjował ruch oazowy na Podhalu. Po ogłoszeniu stanu wojennego posługiwał w założonym Centrum Ewangelizacji Światło-Życie w Carlsbergu w latach 1982-87 tj. do jego nagłej śmierci.

Sama prelekcja ks. dra Henryka Bolczyka trwała ponad 2 godziny, a potem jeszcze zainteresowani rozmawiali z nim indywidualnie. Niżej podpisany pamięta jak ks. Henryk wiózł go swoim „Trabantem” z Zebrzydowic na oazę młodzieżową do Bystrej Śląskiej w lipcu 1972. Przed nagłym przeniesieniem z Zebrzydowic prowadził jeszcze na początku stycznia 1973 tygodniowy kurs animatorów Oazy Żywego Kościoła w Jastrzębiu-Zdr. Górnym z udziałem 4 uczniów z Zebrzydowic. Uczestników tego kursu odwiedził ks. proboszcz z Zebrzydowic Antoni Gorczyk.

Na prelekcji w zamku był m.in. obecny proboszcz w Zebrzydowicach ks. Marian Brańka. Jak to się stało, że ks. Bolczyk pojawił się w Zebrzydowicach? Spotkanie zorganizowała Macierz Ziemi Cieszyńskiej w Zebrzydowicach (wspólnie z GOK Zebrzydowice - przyp.red.). „Spotkanie z ks. Bolczykiem wynikało z naszych planów, bez szczególnej okazji – objaśniła prezes koła Helena Bartoszek. Zadzwoniłam, dobrze trafiłam”.

tekst i foto Zbyszek Brzezina
[https://zbyszekbrzezina.wordpress.com]

bezpośredni link do tekstu: LINK